Guillaume Apollinaire
Twórcy awangardy głosili swobodny tok obrazowania i wprowadzili do poezji prozaizmy. Pojawiły się wiersze obrazkowe (np. wiersz w kształcie wieży Eiffla).
André Breton
Nadrealizm zakładał odrzucenie racjonalizmu i empiryzmu, a także tradycji. Dzieło powinno powstawać na podstawie działania wyobraźni, być efektem marzeń, snów, halucynacji, a sztuka ma wyrażać treści spoza świadomości. Surrealizm w malarstwie reprezentował Salvador Dali.
Paul Válery
Forma utworów budowana była według klasycznych wzorców, a treści odwoływały się do filozofii, problematyki moralnej.
Literatura dwudziestolecia międzywojennego powstawała w specyficznych warunkach historycznych. Przemiany zachodzące w niej ilustrują rozwój cywilizacyjny Polski i ówczesnego świata.
Do grupy należeli: Julian Tuwim, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński. Z kręgu Skamandra wywodzi się także poezja Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Kazimiery Iłłakowiczówny.
Jej ojcem był Tadeusz Peiper, wydawca pisma „Zwrotnica”. Razem z nim ugrupowanie to tworzyli: Julian Przyboś, Jalu Kurek, Jan Brzękowski i Adam Ważyk.
W Polsce poezję futurystyczną tworzyli: Bruno Jasieński, Aleksander Wat, Stanisław Młodożeniec, Anatol Stern.
Należeli do niej m.in. Czesław Miłosz, Teodor Bujnicki, Jerzy Putrament, Jerzy Zagórski, Adam Rymkiewicz. W twórczości wileńskiej grupy poetyckiej wyrażał się przede wszystkim katastrofizm.
Grupa ta przyjęła od Awangardy Krakowskiej poetykę skrótu i kondensacji znaczeń. Uznała tematy tradycyjne w poezji (piękno pejzażu, tematyka wiejska), krytykowała model poetycki Skamandra. Główni przedstawiciele to Józef Czechowicz oraz Józef Łobodowski.
Grupa ta przyjęła od Awangardy Krakowskiej poetykę skrótu i kondensacji znaczeń. Uznała tematy tradycyjne w poezji (piękno pejzażu, tematyka wiejska), krytykowała model poetycki Skamandra. Główny przedstawiciel to Emil Zegadłowicz. Do grupy należeli m.in.: Edward Kozikowski, Jan Nepomucen Miller, Tadeusz Szantroch, Janina Brzostowska, Zofia Kossak-Szczucka, Jan Wiktor.
"Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego
"Granica" Zofii Nałkowskiej
"Ferdydurke" Witolda Gombrowicza
"Cudzoziemka" Marii Kuncewiczowej
"Sklepy cynamonowe" Brunona Schulza
Jeśli chodzi o literaturę światową, przede wszystkim trzeba pamiętać o "Procesie" Franza Kafki. Z kolei w przypadku dramatu nie można zapominać o "Szewcach" Stanisława Ignacego Witkiewicza.
W dziedzinie dramatu przodowali: Jerzy Szaniawski (Żeglarz, Most, Adwokat i róże), Karol Hubert Rostworowski (trylogia: Niespodzianka, Przeprowadzka i U mety), Jarosław Iwaszkiewicz, Adolf Nowaczyński, Stanisława Przybyszewska, Bruno Jasieński (Bal manekinów) oraz Stanisław Ignacy Witkiewicz, którego dramaty Kurka wodna, Jan Maciej Wścieklica i inne były w tym okresie na ogół nierozumiane i niedoceniane. Popularne komedie pisali m.in.: Antoni Cwojdziński, Adam Grzymała-Siedlecki oraz Włodzimierz Perzyński.
Proza polska dwudziestolecia międzywojennego w swoim początkowym okresie była zdominowana przez pisarzy, którzy debiutowali jeszcze w epoce Młodej Polski, takimi jak: Stefan Żeromski (Przedwiośnie), Wacław Berent, Władysław Orkan, Andrzej Strug (Pokolenie Marka Świdy) oraz Władysław Stanisław Reymont, który w 1924 otrzymał Literacką Nagrodę Nobla.
pl.wikipedia.org/wiki/Literatura_polska_-_dwudziestolecie_międzywojenne
Dwadzieścia lat między dwiema wojnami światowymi to nie tylko czas ogromnego rozwoju cywilizacyjnego, mediatyzacji i demokratyzacji społeczeństwa, unowocześnienia technicznego, wzrostu roli kobiet, czy rewolucyjnych teorii naukowych Einsteina i Freuda.
Na literaturę znaczący wpływ miały rozwijające się filozofie: Behawioryzm, Freudyzm, Egzystencjalizm, Pragmatyzm, Katastrofizm
//klp.pl/dwudziestolecie-miedzywojenne
Zobaczyć świat inaczej!
Odrzucić naśladownictwo, odtwarzanie – tworzyć świat od nowa, po swojemu układać i komponować jego elementy!
Niech atelier artysty będzie swoistym laboratorium, a twórca kreatorem!
Nie ma jednego wzorca piękna – dzieła obłąkanych, prymitywnych plemion czy dzieci to też sztuka, bo to ich widzenie świata.
//aleklasa.pl/liceum/c155-powtorka-z-epok-literackich/c166-dwudziestolecie
Podróż w głąb psychiki ludzkiej – bodziec do wszelkich eksperymentów prozatorskich, których efektem będą narodziny powieści strumienia świadomości.
Wielka proza Thomasa Manna – niemieckiego noblisty, autora dzieł takich jak Czarodziejska góra, Buddenbrookowie, Doktor Faustus (symbol, intelektualizm, uniwersalizm).
//aleklasa.pl/liceum/c155-powtorka-z-epok-literackich/c166-dwudziestolecie
Działalność dramatyczną tego okresy może podzielić zarówno ze względu na osoby twórców, jak i na estetykę, którą sobie obrali. Trzeba powiedzieć, że w dramacie z tego okresy nie było mocno zarysowanych prądów, czy szkół, do których odwoływałaby się grupa artystów. Trzeba tu raczej mówić o wielkich indywidualnościach, którym bliższe były te, a nie inne nurty w sztuce.
//www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/xx-lecie